Αθανάσιος Ν. Θανασέλλος

Γεννήθηκε το 1902 στην Βετολίστα του Δήμου Αποδοτίας, όπως ο ίδιος αναφέρει στον α’ τόμο της 800^ων σελίδων βιογραφίας του. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο του χωριού και κατόπιν φοίτησε στο τριτάξιο Σχολαρχείο, απ’ όπου απεφοίτησε με άριστα το 1916.Παρ’ όλες τις παραινέσεις και πιέσεις των καθηγητών του για ανώτερες σπουδές, δυστυχώς δεν κατέστη δυνατόν να τις πραγματοποιήσει λόγω των οικονομικών δυσχερειών της οικογενείας του.Τον Μάιο του 1921 κατατάσσεται στην Σχολή Χωροφυλακής Αθηνών για την εκπλήρωση και των στρατιωτικών του καθηκόντων.Λόγω της εμπόλεμης κατάστασης της εποχής εκείνης, τον Ιούλιο του ιδίου χρόνου, αποφασίστηκε η μετάβαση τριών ταγμάτων χωροφυλάκων στην Μ. Ασία προς ενίσχυση των εκεί ευρισκομένων στρατιωτικών δυνάμεων. Προκειμένου να προσφέρει τον εαυτό του στην Πατρίδα, δεν δίστασε να δηλώσει ψευδώς ότι ανήκε στην ηλικιακή κλάση που απαιτείτο και έτσι ήταν μεταξύ αυτών που μετέβησαν στην Μ. Ασία την σκοτεινή εκείνη εποχή. Μαζί του ήταν επίσης ο αγαπημένος του φίλος, Χρήστος Ι. Αναγνωστόπουλος, ο οποίος δυστυχώς χάθηκε στην Μ. Ασία.Το ταξίδι του στην Σμύρνη, η αφάνταστη περιπέτεια, η δική του και των συναδέλφων του, τα μαρτύρια και οι κακουχίες που υπέστη κατά την διετία της αιχμαλωσίας του στην Τουρκία, αναφέρονται λεπτομερώς στην βιογραφία του, η οποία αποτελεί ιστορικό ντοκουμέντο, καθώς περιγράφει τα γεγονότα των τραγικών εκείνων ημερών της ελληνικής ιστορίας. Επίσης οι νεώτεροι πληροφορούμαστε, μέσα από τα γραφόμενά του, για τους συντοπίτες μας, τον τρόπο ζωής τους, τα ήθη και τα έθιμα της εποχής εκείνης, ιδιαίτερα έως το 1935.Το 1923 επιστρέφει σε κακή σωματική και ψυχολογική κατάσταση αφού είδε εκατοντάδες συναδέλφους του να πεθαίνουν από τις κακουχίες στην Μ. Ασία και βρήκε τους γονείς του να τον πενθούν για νεκρό. Αμέσως, η Πατρίδα τον κατέταξε στο πεζικό με τον βαθμό του λοχία για να συνεχίσει την στρατιωτική του θητεία.Το 1924 ζήτησε και φοίτησε στην Σχολή Χωροφυλακής στην Κέρκυρα, απ’ όπου απεφοίτησε με άριστα και διορίστηκε στην Αστυνομική Δ/νση Πατρών.Πολλές ατυχίες και τραγικά συμβάντα της οικογενειακής και προσωπικής του ζωής τον ανάγκασαν να παραιτηθεί νωρίς από την αστυνομία και να εγκατασταθεί, στο αγαπημένο του χωριό, ασχολούμενος πλέον με τις αγροτικές εργασίες. Κατά τον εμφύλιο πόλεμο είχε αναλάβει, μαζί με άλλους συγχωριανούς μας, την λειτουργία του τηλεφωνικού κέντρου του χωριού μας.Επίσης διετέλεσε για κάποιο χρονικό διάστημα επίτροπος στην εκκλησία μας.Έφυγε από κοντά μας το 1981 αφήνοντας μεγάλο κενό στην οικογένεια. Τον θυμόμαστε όλοι με μεγάλη αγάπη γιατί ήταν ένας άνθρωπος ακέραιος, με πολύ βαθιές ηθικές αξίες, τίμιος, αξιοπρεπής,ιδιαίτερα μετριόφρων, με θρησκευτική πίστη και πραότητα ψυχής.Έχουμε την ευτυχία να έχουμε ακόμα κοντά μας την αγαπημένη μας μητέρα και γιαγιά Χρυσάνθη, τον δεύτερο μεγάλο συνδετικό κρίκο στην αλυσίδα της οικογένειας.Εκ μέρους όλης της οικογένειας, ο γιός του, Παναγιώτης Θανασέλλος